کد مطلب:29325 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
4151. شرح نهج البلاغة - درباره علی علیه السلام -:در نرم خویی، گشاده رویی، بشاشت و خنده رویی ضرب المثل بود، به گونه ای كه دشمنانش آن را ابزار سرزنش او قرار داده بودند. عمرو عاص به مردم شام گفت:او (علی علیه السلام) بسیار شوخ طبع است. علی علیه السلام در این باره فرمود:«شگفتا از پسر نابغه! در بین شامیان، این پندار را به وجود می آورد كه من، بسیار شوخ طبع هستم و مردی بازیگرم كه بازی می كنم و به كارها می پردازم». عمرو عاص، این سخن را از عمر بن خطّاب گرفته است. او هنگامی كه می خواست جانشین برگزیند، گفت:اگر شوخ طبعیِ تو نبود [ تو سزاوار بودی]. عمر به همین مقدار بسنده كرد؛ ولی عمرو به آن افزود و زشت و ناهنجارش كرد. صَعصَعة بن صُوحان و دیگر یاران و پیروانش گفته اند: او در بین ما مانند یكی از ما بود، نرم خوی، پُر تواضع و آسانگیر بود و در عین حال، هیبتی از او در دل داشتیم، چون هیبتی كه اسیر در زنجیر كشیده شده، از جلّاد بالای سرِ خود دارد. معاویه به قیس بن سعد گفت:خدا ابو الحسن را بیامرزد! او خوش و خندان و بسیار شوخْ طبع بود. قیس گفت:آری. پیامبر خدا شوخی می كرد و به یارانش لبخند می زد. تو را می بینم كه به ظاهر، مدح می كنی و در درون و به این وسیله، بر او خُرده می گیری. آگاه باش كه او، به خدا سوگند، با همه شوخ طبعی و خوش رویی، از شیر گرسنه پُر هیبت تر بود، و این هیبت، هیبت تقوا بود، نه چون بزرگْ شماریِ تو از سوی اراذل شام.[2].
4150. الكامل فی التاریخ - درباره علی علیه السلام -:او خوش چهره ترینِ افراد بود و محاسن سفیدش را خضاب نمی كرد و بسیار خندان بود.[1].